Waarom de Vision Pro het (nog net) niet is

Ontwikkel- en testproces

Kramer: ‘Tijdens de hackathons onderzochten we wat de mogelijkheden en beperkingen waren op het vlak van ontwikkeling. Hier liepen we al snel tegen een aantal beperkingen aan. Een groot deel van het ontwikkelen vereist dat we onze apps kunnen debuggen. Dit geeft ons meer inzicht in wat er misgaat en waarom bepaalde functies wel of niet werken. Echter is dit met de Vision Pro best omslachtig: je kunt alleen debuggen als je op hetzelfde netwerk zit en met hetzelfde developer-account geregistreerd bent in de Apple Vision Pro. Debuggen over het netwerk is traag en het liefst gebruik je een kabel. Die bestaat wel, maar is erg duur en alleen beschikbaar voor developers in Amerika. Maar onze 3D-app (exclusief voor intern gebruik) is er uiteindelijk gekomen!’

Denken in 3D

Klaver: ‘Uiteindelijk hebben we besloten om een ruimtelijke app te ontwerpen, een 3D-ervaring. Dat is vanuit visionOS geen vereiste, maar we wilden onszelf uitdagen. We experimenteerden tijdens design-hackathons in Figma met ruimtelijk ontwerpen. Dat vraagt om een totaal andere denkwijze ten opzichte van reguliere, platte user interfaces. We hebben veel gehad aan Apples design guidelines en tutorials. Ook de design resources in Figma zijn compleet, dus je klikt en sleept vrij makkelijk een Vision Pro-app in elkaar; de bouwstenen om een interface te maken zijn volwassen. De grootste uitdaging voor designers is misschien wel het dúrven denken in 3D.’

Draagcomfort

Klaver: ‘Het was een interessant traject, maar op korte termijn gaan we weinig met de Vision Pro doen. Apple lanceert nieuwe producten vaak op zo’n manier dat de gebruikerservaring totaal anders is dan je gewend was. Zodra je dat dan ervaart, denk je: ‘Ja, dit is wat we wilden!’ Je kan je van tevoren niet voorstellen dat het zo zou kunnen werken en tóch laat Apple zien dat het kan. Denk aan het scrollwiel op de iPod of de briljante user interface van de eerste iPhone. Met de Vision Pro hebben ze dat deels gedaan: het is gelukt op het gebied van de UI, hand-tracking en eye-tracking, maar niet op het fysieke aspect. De meeste collega’s en ikzelf zijn het erover eens dat de bril oncomfortabel, te zwaar en niet geschikt is om een hele dag te dragen en je productiviteit te verhogen - een use case waarmee ze het apparaat expliciet in de markt zetten.’

Usability

Kramer: ‘Naast het comfort-aspect, weegt ook het feit dat je je fysiek van de ruimte afsluit mee. Iedereen die de Vision Pro bij ons probeerde, leek zich nog wel onderdeel van de ruimte te voelen. Echter is dit wel een eenrichtingsweg, omdat anderen in de ruimte niet kunnen zien wat jij aan het doen bent. Een mogelijke oplossing is om je scherm te delen via Apple TV. Het doel van Apple om de bril als overlay te integreren in je dagelijkse bezigheden wordt hierdoor wel lastig. De 'ogen' die erdoorheen schijnen, zijn niet genoeg om verbinding te maken met de wereld om je heen.’

AI vs. hardware 

Klaver: ‘Ik vind het eigenlijk zonde dat Apple heeft gekozen voor een logge VR-bril in plaats van een simpele, lichtgewicht AR-bril à la Google Glass. Een bril die ik met mijn stem of hand kan bedienen en die simpele informatie over mijn wereld heen projecteert voor extra context in het dagelijks leven. Eentje die dankzij naadloze integratie van AI vragen als ‘hoeveel calorieën zitten er in een matcha latte?’, ‘hoe hard mag je op een fatbike?’ en ‘heeft Elon nog gekke dingen getweet?’ in een paar seconden beantwoordt én het mogelijk maakt om even te kletsen met je persoonlijke assistant. Apple werkt schijnbaar al vijftien jaar aan de Vision Pro en ik denk dat de use case nu al achterhaald is. Destijds durfden we niet te dromen over wat large language models als ChatGPT vandaag zouden kunnen. Zelfs twee jaar geleden niet!’

Kramer: ‘Op dit moment zijn er twee grote limiterende factoren. Als eerste hardware: om de bril optimaal te kunnen benutten, moet hij kleiner en draagbaarder worden. De tweede factor is de morele privacykwestie: wil je dat de bril alles kan zien wat je doet en dit deelt met third party apps - of kan dit anders? De softwarelimieten liggen vooral bij Apple. Wat willen zij openstellen? En hoe communiceren ze dit naar de gebruikers? Tegenwoordig gaan de ontwikkelingen in software zo snel, dat de hardware het bijna niet kan bijhouden.’